PUBLISHING

Μιά ιδέα είναι ... Σκέφτηκα λοιπόν ότι για πολλούς – άσχετο αν το ομολογούν ή όχι –όνειρο θα ήταν, εαν μπορούσαν να εκδώσουν κάτι δικό τους ! Ωστόσο είναι σίγουρο πως ελάχιστοι το έχουν καταφέρει. Ίσως γιατί πραγματικά τα κείμενα τους δεν αξίζουν, ίσως όμως και γιατί δεν το τόλμησαν ή δεν ξέρουν τον τρόπο.
Κι όμως είναι επίσης βέβαιο πως κάποιοι από την bloggo κοινότητα μας τό’χουν ήδη καταφέρει. Να λοιπόν ή ιδέα :
Στείλτε μου , πείτε μου εάν ξέρετε εκδόσεις bloggers κι εγώ θα τ’ανεβάσω εδώ με σκοπό να δημιουργηθεί μιά λίστα. Επίσης τουλάχιστον εγώ στα σίγουρα θα αγόρασω ότιδήποτε έχει εκδοθεί και δεν αναφέρομαι φυσικά σε βιβλία επαγγελματιών συγγραφέων που διατηρούν blog !

O σκοπός προφανής και διττός , αφ’ενος μεν η στήριξη μεταξύ μας , αλλά και πιθάνον μια συζήτηση μ’ εκείνους που τα κατάφεραν γιατί τελικά , ίσως και να μην είναι τόσο δύσκολό να δείτε κάποια από τα κείμενα σας δημοσιευμένα ...

Αν λοιπόν έχετε δημοσιεύσει – εκδόσει ή αν γνωρίζετε κάποιους άλλους bloggers που το κατάφεραν ... αυτή είναι η ιδέα μου ...

απολύτως παράλογον !!!

Η χθεσινή μέρα ξεκίνησε μέσα στην καθημερινή τρέλλα . Έπρεπε όσο το δυνατόν νωρίτερα να βρεθώ στο Υποθηκοφυλακειο Νέου Φαλήρου. Όσο το δυνατόν νωρίτερα ε ;;; Καλά .... Καταρχήν αφότου έχω ξεκινήσει συνειδητοποιώ ότι έχω πάρει λάθος αυτοκίνητο κι έτσι μιά και δεν κυκλοφορώ αποφασίζω να πάω από Αττική οδό μη γνωρίζοντας βέβαια πως ακριβώς από εκεί, θα βρεθώ στην Λ. Αμφιθέας ... Καλά σιγά που δεν θα το βρω !!!
Τρία τέταρτα μετά είμαι μπλοκαρισμένος κάπου μέσα στο Παγκράτι αφού προηγουμένως έχω κατά λάθος βγεί από την Αττική όδο προς Κατεχάκη(!!!) οπού φυσικά γίνονταν ο μαύρος ο χαμός . Τα νεύρα μου αρχίζουν να τεντώνονται .ομως ακόμα ... “με λένε Γίαννη κι είμαι καλά” !!!
Μία ώρα και κάτι ψιλά αργότερα, βρίσκομαι επιτέλους στον προόρισμό μου κι τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν καλύτερα ... Κι η δουλίτσα μου τελειώνει σχετικά γρήγορα κι οι υπάλληλοι εξυπηρετικότατοι όλα τελωςπάντων αγγελικά πλασμένα. Βέβαια από τα γραφείο με ψάχνουν απεγνωσμένα και το κινητό δεν σταματάει , η σύσκεψη με τους Νατοϊκούς , η παρουσιάση που είναι σωσμένη ;;; Μπά, η διάθεση μου με τίποτα δεν λέει να χαλάσει .

Ξεπαρκάρω, αφότου έχω πάρει καφεδάκι και κουλούρι . Και ξαφνικά συμβαίνει ... Το αυτοκίνητο ... κάτι περίεργο έχει πάθει ... βρε να προσπάθω , βρε να ξαναπροσπαθώ ... εκεί αυτό τίποτα ... βρε με τίποτα σου λέω !!! Κανονικά προς Μεσογείων στο Πεντάγωνο να πρέπει να κατευθυνθώ , βρε προς παραλία εκείνο να με σέρνει ... Είχε βγεί κι ένας ήλιος ... σκέτη μαγεία !!!

Ε, τι να κάνω ; Αφέθηκα ... ανακαλύπτω στο ντουλαπάκι ένα ξεχασμένο cd , το κόκκινο album των beetles … λέω στην αρχή ok, θα στρίψω πάνω, από Γλυφάδα και θα πάρω την Βουλιαγμένης ... γουλίτσα καφέ ... yellow submarine … ουπς πάει και η Γλυφάδα ... ντριιιιιν κινητό .... κλικ το σβούριξα !!! Εντάξει ,όμως σε λίγο αναστροφή... γουλίτσα καφε , ανάβω κι ένα camel .Λιμανάκια στην Βουλιαγμένη,love - love me too… Ουπς να κι ο φουρνος στην Βάρκιζα ... ok μικρή στάση για πιροσκί ... βρε πόσα χρόνια έχω να βρεθώ εδω !!!
Ενα τεταρτάκι αργότερα , ξανά στο αυτοκίνητο , γυρίζω το κλειδί ...Yesterday … δεύτερο τσιγάρο , η λιακάδα καλά κρατεί και το αυτοκίνητο τα δικά του… Ok!!! this is the end ...

Μία ώρα αργότερα , έχω βγάλει το πουλόβερ, τα μανίκια ανασηκωμένα , μόνος, χαλαρός και ... απόλυτα ευτυχισμένος , στο .... Λαύριο !!! Τσίρος , ουζάκι και οι beetles έχουν απ’ώρα παραδώσει σκυτάλη στον ... Στράτο ... «... της γυναίκας η καρδιά ...».

Χριστέ μου ΑΞΙΖΕ τον κόπο !!!
-------------------------------------------------------------------------------------

ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΤΟ ... όπου και όπως θέλετε ... αλλά κάντε το !!!

ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ

Κι εμένα στην ίδια πάντοτε θέση ακίνητο
να με βρίσκουν
οι δείκτες του ρολογιού σου όταν συναντιούνται...

Μία - μία ξεφλουδίζουνε και πέφτουν
οι σελίδες από το μικρό,
του τοίχου σου ημερολόγιο...

Μα εσύ καιρό τώρα έχεις πάψει
τα σαχλά ποιηματάκια που από πίσω γράφουν , να διαβάζεις

Ζεις; Ανασαίνεις ;
Πνιγηρός αέρας , μουχλιασμένη στις γωνιές ταπετσαρία ...

"στην ακίνητη δεξαμενή βρίσκοντας έναν κύκνο νεκρό μέσα στα κατάλευκα φτερά του"

Να το δούμε γιατρέ μου ;;;

Βροχή , επιτέλους βροχή ... και διάθεση για εργασία ... το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Βαριέμαι φοβερά, οπότε η ώρα κατάλληλη γι' άλλο ένα παραλήρημα. Οκ θα γράφω λοιπόν σαν πολυβόλο κι ας βγεί στο τέλος ότι θέλει ... Πως τόλεγε κι η άλλη ; ΔΕΝ ΕΧΩ ΘΕΜΑ . Μα κι αυτό ένα θέμα είναι ...

Ξέρεις τι παρατήρησα χθες σερφάροντας στα blogs σας; Σε πάρεες κι αυτά έχουν χωριστεί. Κλαμπάκια κι αυτές σαν real life κάτι!!! Ανακυκλούμενες οι επισκέψεις και τα σχόλια. Κύκλοι ομόκεντεροι κάποτε διευρυνόμενοι μα σπανίως τεμνόμενοι. Και παρά τις προγραμματικές δηλώσεις όλοι να υποκύπτουμε στα σχόλια που μας αφήνουν... Πολύ δύσκολο πραγματικά το ν'αδιαφορείς. Ίσως και προβλεπόμενο , γιατί αν καθόλου δεν σ'ενδιέφερε η γνώμη των άλλων ... γιατί να διαλέξείς να εκτεθείς ;;; Τότε ήσυχα - ήσυχα σ'ένα ημερολογιάκι τα αριστουργήματα σου θα κατέθετες !!!

Δεν κρίνω ,όύτε βεβαίως πολύ περισσότερο επικρίνω ! Απλά διαπιστώνω ... Όμως τωρα τελευταία κάπου αισθάνθηκα να αρχίζει να χάνεται το μέτρο. Και απολύτως προσωπικά μιλώντας, ανησύχησα όταν διαπίστωσα τον χρόνο που αφιερώνω σ'ετούτη την ιστορία.
Γι αυτό και συνειδητά αραίωσα ... Δεν έφυγα τελειως , ακόμα εδώ περιπλανιέμαι και σας διαβάζω. Μα περισσότερο σε καινούργιες γειτονιές ανοίχτηκα . Ομως διακριτικά. Δεν αφήνω σχόλια ... Περισσότερο παρατηρητής των μπλογκοφυλών. εξού και η παρατήρηση περί κλειστων τελικά κλαμπ !!! Οπου οι ίδιοι και οι ίδιοι επανέρχονται.

Για σκεφτήτε το λοιπόν για λίγο. Εσείς πόσο χρόνο σ'ετούτη την ιστορία αφιερώνετε;
Κι ακόμα περισσότερο από που αυτόν τον χρόνο κλέβετε ;;; Κι αν έστω "τον κλέβετε" καλώς. Αν όμως τίποτα άλλο καλύτερο όλες αυτές τις ώρες δεν έχετε να κάνετε ... τότε ,απλά λέω ΄τοτε ... μήπως πρέπει να το δούμε γιατρέ μου ;;;