Όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...
Πάει, πάλιωσε κι ετούτο το παιχνίδι. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως, ΕΣΥ, έφυγες νωρίς...
Μα κι εγώ σίγα- σίγα νομίζω πως ήλθε η ώρα. Το βλέπω, το νοίωθω ... ε, και κάλα ... δεν δώσαμε κι όρκους αιώνιας πίστης! Ήταν βέβαια μιά κάποια συνήθεια, ίσως και μιά διέξοδος... ήταν...
Ξέρεις το πιό δύσκολο σ'αυτές τις κάταστάσεις είναι οι επιστροφές... όταν για πολύ καιρό από το παιχνίδι έχεις αποτραβηχθεί. Μα είναι λάθος αυτό !!! Δεν είναι ανάγκη να τα πέρνουμε όλα και τόσο στα σοβαρά.
Για σκέψου όμως πόσο τελικά το τυχαίο μερικές φορές μας καθορίζει. Διασταυρούμενες πορείες , ή παράλληλες που ποτέ δεν συναντίουνται. Μα ακόμα κι άν τύχει να βρεθούμε , άκομά και τότε έρχεται το περιβόητο "timing" τι μαλακία θέε μου των καιρών κι αυτή !!! Και πόσες φορές δεν καταλήξαμε με το καταραμένο "αν" στα χείλια...
Γι' αυτό μάτια μου σου λέω, τόλμησε, ζήσε... αν μπορείς. Γιατί τελικά και δυστυχώς τα όρια του κανείς πολύ σπάνια τα υπερβαίνει.
Κι όμως ποιός στ' αλήθεια την διαχωριστική γραμμή μας, έχει τραβήξει;;; Γιατί ως εκεί , και όχι παραπέρα ;;; Τι ερώτηση κι αυτή !!!
Απάντηση ειλικρινά δεν έχω,΄ένα όμως ξέρω όποιος και να την τράβηξε, γονιός, δάσκαλός , κοινωνικός περίγυρος ή δεν ξέρω ποιός άλλος κερατάς , ένα είναι το σίγουρο. συμπαραστάτη άξιο βρήκε οπωσδήποτε την λειψή μας αυτοπεποίθηση. Κι όμως είναι τελικά τόσο εύκολο από αυτό το καβούκι να ξεμυτίσουμε. αρκεί μιά φορά, μιά μία και μονάδική φορα ... Πόσοι όμως στ'αλήθεια το τολμούν ;;;
Δεν κάνω κριτική χα, και πολύ περισσότερο αυτοκριτική εδώ δεν κάνω !!! Γιατί απλά όλα ωραία και καλά ετούτα ... αλλά δυστυχώς υπάρχει κι ή άλλη η σκοτεινή πλευρά του λόφου . Εκεί που ζωές αλόγιστα ξοδεύονται στ'όνομα ελευθερίας ή ελευθεριότητας (?)
Tres complique ...
--------------------------------------------------------------------------------
ok. Το αντιλαμβάνομαι ψιλομαλακιούλες κάθομαι και γράφω. Ίσως και νά' ναι που απέναντι μου πιά δεν σ' έχω...
Τέλως πάντων, όπως είπαμε μιά κάποια γνωριμία ήταν και αυτή ...
Παλιόκαιρος, μπορεί κι αυτό να'ναι που σήμερα να μ'έχει τόσο επηρρεάσει.
3 comments:
Βρε τι έγραψα πάλι ΤΟ άτομό...
Α, και ναί βεβαίως από 'δω και πέρα θα σχολιάζω τα δικά μου posts ...
χο,χο,χο
ΝΑΙ ΡΕ Μόνοοοοοος μου , Μόοοοοοοονος μου ...
Η μελαγχολια των γιορτων ειναι..
Και σιγα μην σου κανουμε το χατηρι να σχολιαζεις μονος σου..
Τσ τσ..
Καλες γιορτες να χουμε ολοι στην "σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου"..
Πίσω μπρος, πάνε έλα, δεξιά αριστερά .... Είναι εκείνες οι απίστευτα ζαλιστικές αιωρήσεις όταν προσπαθείς να ξεμπλέξεις τον συμβατικό σου εαυτό από εκείνο το άναρχο αλητάκι που δε θέλει να σκύβει το κεφάλι σε κανέναν! Και εκεί που ανάβεις τη δάδα και προχωράς μπροστά, κόβεις το βήμα και αφήνεις το δρόμο για τους από πίσω .... καλύτεροι χειρότεροι δεν έχει σημασία .... το μονοπάτι αυτό σου ανήκει .... Γράφεις; .... μη το μετανιώνεις .... Σχολιάζεις; Κάντω όπως γουστάρεις! Πονάς; Ζήσε το! Χωρίζεις; Πόνεσε! Νιώθεις δυνατός; Ξέσκισέ τους όλους!!! Πέφτεις; ΟΚ! Απλά κοίτα να σηκωθείς γρήγορα ... να τινάξεις τα απομεινάρια της σκόνης από το πέτο σου και να συνεχίσεις το δρόμο σου ....
Post a Comment