... Πάλι από την αρχή, κάτι σαν ... μόνος μου εδώ μέσα ... που βέβαια καλά κι οι δυό μας το ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι αλήθεια.
Μήπως όμως και οι αλήθειες μας κάτι σαν ψέμα στο τέλος δεν μας βγήκαν ;
... Και τώρα λοιπόν τι ; Αυτό που το αφήνουμε καιρό τώρα να σέρνεται ;
Πάντα μου άρεσαν οι μικροί χώροι. Ίσως και να μου'μεινε από τ'οτε που ταξίδευα... Οι χώροι μικροί ναι , μα έξω από τις στενόχωρες καμπίνες , η απεραντωσύνη των θαλασσών. Αντίφαση μα και αληθινή μαγεία. Δεν τους χρειάζομαι τους χώρους τους μεγάλους ... όμως αλοίμoνο, τους ανοιχτούς ορίζοντες , αυτούς , δεν τους διαπραγματεύομαι.
Κι εδώ ; Εδώ τι κάνω ; Μοιράζομαι ; Μα με ποιόν ; Ας πούμε ότι γεμίζω ώρες κι ας μεγενθύνω το λάθος , ας καθυστερώ τις αποφάσεις ...
Αντε λοιπόν ας το πάρουμε πάλι από την αρχή ... οι ώρες άλλωστε να γεμίζουν , αυτό δεν είπαμε ; Μα και οι καθρέφτες παραμορφωτικοί είναι , είδωλα δίνουνε σπασμένα .Γιατί βέβαια δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα.
Κι έμεις ούτε τόσο απελπισμένοι, μα και στις χαρές μας όχι απολύτως χαρούμενοι . Αυτή η αίσθηση , αυτή ...
Πυροβολάω τα γράμματα ένα- ένα Β Α Ρ Ε Θ Η Κ Α ! ! ! Β ... μπούμ , Α ... μπούμ , Ρ ... μπούμ
Κρότο εκκωφαντικό κάνουνε τα γράμματά μου . Κι ύστερα πάλι οι σκέψεις οι δεύτερές , βρε μήπως και είμαστε αχάριστοι ... Σκάτα, είμαι δεκαεξάρης και σας γαμάω τα λύκεια ...
Τι να μου πείς τώρα ; Είσαι σαρανταεξάρης και σου γαμάμε τη ζωή ;;; ρε για δες , ενδιαμέσως διαρεύσαντα τριάντα !!! Pas mal ...
Β ... μπούμ , Α ... μπούμ , Ρ ... μπουμ ...
