Thursday, November 29, 2012

ΙΜΕΡΟΣ



Τα μέρη όπου πήγαμε και τώρα πια έχουμε ξεχάσει.
Να ήταν Ανοιξη, Χειμώνας ;
Η μήπως κάποιο δειλινό του Σεπτέμβρη πάνω στις Σαντορίνης
τη πυρακτωμένη λάβα ;
Να ήταν φιλί ή και λυγμός,
όταν με φύλλα κισσού κι αγιόκλημα
τη παρθενιά σου σπονδή και δώρο πρόσφερες...


Να ήταν ήχος, γεύση
ή μήπως εκείνο το άρωμα του πόθου;
Κι όμως τίποτα πιά δεν έχει σημασία
όσο των ποδιών σου εκείνο το απόκρυφο ανάμεσα.
Στον θαυμαστό κόσμο των γυναικών ελλοχεύουν πόθοι, έχιδνες ερώτων και νάρκισσων


Μα λες όμως για μένα πια, τίποτα να μην έχει σημασία
όσο των γλουτών σου εκείνο το απόκρυφο, όσο και υγρό ανάμεσα.

No comments:

Powered By Blogger

Labels