Thursday, November 29, 2012
ΙΜΕΡΟΣ
Τα μέρη όπου πήγαμε και τώρα πια έχουμε ξεχάσει.
Να ήταν Ανοιξη, Χειμώνας ;
Η μήπως κάποιο δειλινό του Σεπτέμβρη πάνω στις Σαντορίνης
τη πυρακτωμένη λάβα ;
Να ήταν φιλί ή και λυγμός,
όταν με φύλλα κισσού κι αγιόκλημα
τη παρθενιά σου σπονδή και δώρο πρόσφερες...
Να ήταν ήχος, γεύση
ή μήπως εκείνο το άρωμα του πόθου;
Κι όμως τίποτα πιά δεν έχει σημασία
όσο των ποδιών σου εκείνο το απόκρυφο ανάμεσα.
Στον θαυμαστό κόσμο των γυναικών ελλοχεύουν πόθοι, έχιδνες ερώτων και νάρκισσων
Μα λες όμως για μένα πια, τίποτα να μην έχει σημασία
όσο των γλουτών σου εκείνο το απόκρυφο, όσο και υγρό ανάμεσα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ ...
Labels
- perils... (3)
- poetry (5)
- strories... (4)
- xμ... (3)
- ΑΝΟΗΤΑ (2)
Blog Archive
-
►
2007
(60)
- ► March 2007 (14)
- ► April 2007 (9)
- ► August 2007 (6)
- ► September 2007 (3)
- ► October 2007 (4)
- ► November 2007 (4)
- ► December 2007 (3)
-
►
2008
(10)
- ► January 2008 (4)
- ► February 2008 (1)
- ► March 2008 (2)
- ► September 2008 (1)
- ► December 2008 (1)
-
►
2010
(1)
- ► October 2010 (1)
-
►
2013
(3)
- ► January 2013 (1)
- ► September 2013 (1)
- ► October 2013 (1)
No comments:
Post a Comment