Στ’ αληθινά παλιόκαιρος .Πλησιάζει Νοέμβρης και αυτή η ζέστη έχει εξουθενώσει τους πάντες . Δεν είναι φυσιολογική .Είναι οκτώ το βράδυ και η θερμοκρασία σταθερά στους 28 . Νοτιάς . Μα δεν είναι μόνο αυτό που έχει φέρει αυτή την εποχή τους Αθηναίους στα πρόθυρα της απόγνωσης . Είναι και η απεργία . Πάνω από μια βδομάδα απεργούν οι σκουπιδιάρηδες, οι σκουπιδιαραίοι που έλεγε και γιαγιά η Σοφία, καταλαβαίνεις λοιπόν για ποια ομορφιά μιλάμε … Κουφόβραση και ανάσα καμιά , τόνοι τα σκουπίδια σε κάθε γωνιά ολόκληροι λόφοι από δαύτα . Έψαξα χθες να ξεθάψω τα αντικουνουπικα. Εκνευρισμός παντού. Η Τιτίνα να ξανακατεβάσει τα καλοκαιρινά; Να μην τα ξανακατεβάσει; Εσύ κατακόκκινη από τα τσιμπήματα . Γκρίνια και των γονέων . Χθες έβγαλές και το πρώτο σου δόντι . Φαφούτικο , σου έφυγε ο κάτω δεξιός κοπτήρας . Ήταν μόλις είχε έλθει η μαμά από την δουλειά και εσύ ανεβοκατέβαίνες , για την ακρίβεια σκαρφάλωνες στον καναπέ του σαλονιού.
- Δάφνη θα πέσεις …
- Δεν πέφτω !
- θα πέσεις …

Μετά από λίγο , γεμάτη αίματα :

- Αααα μπαμπά , μπαμπάααα , έφαγα το δόντι μου !!!
- Τι λες βρε παιδί μου , για στάσου να δω .

Μια ωραιότατη τρύπα να χάσκει , αίματα ,ουρλιαχτά και η Τιτίνα στα τέσσερα να ψάχνει να βρει το δόντι . Του παιδιού το πρώτο δοντάκι που αλλάζει . Είναι γρουσουζιά , έλα ψάξε κι εσύ και σταμάτα επιτέλους να γελάς .