Είναι χαρά τελικά αυτό. Σαν ένα καινούργιο παιχνίδι. Η μάλλον καλύτερα σαν να ξαναβρίσκεις ένα παλιό παιχνίδι που ήταν καταχωνιασμένο, σ’ εκείνο το παλιό μπαούλο, ανάμεσα σε σπασμένα στρατιωτάκια, τα πιόνια του γκρινιάρη και την μονόπολη που όλως περιέργως μέχρι σήμερα επιβίωσε.
Παιχνίδι λοιπόν . Δράση – αντίδραση. Βήματα διστακτικά , εξάλου το γήπεδο και ο αγωνιστικός χώρος εντελώς αγνωστος. Μικρες προσεγγίσεις, αναμονή και γιατί όχι, διορθώσεις .
Να ας πούμε , φαντασιώσεις με γόβες στιλετο ... όχι Κι από την άλλη η επιλογή του « γάμησε » πλήρως κατανοητή . Εκπληξη και χαρά . Χριστιανοι – Λιοντάρια : 1-0 !!!
Και αναμονή ... ή καλύτερα η προσμονή ... άλλο καλό κι ετούτο ...
( ...Ξημέρωμα στην Λισαβώνα , στο εμπορικό λιμάνι , βάρδια στην γέφυρα μ’εκείνη την μυρωδιά των περισσότερων λιμανιών , ακαθόριστη κι όμως τόσο χαρακτηριστική... )
2 comments:
Οοοοοχι...η μυρωδιά της Λισαβόναε δεν είναι ακαθόριστη...είναι η πιό λιμανίσια κι αερίσια του κόσμου
Για της Λισαβώνας τη μυρωδιά δεν ξέρω, θυμάμαι όμως τη μυρωδιά του λιμανιού στο Νοβοροσίσκ,και το κρύο. Θα πήγαινα 6η Δημοτικού,και ταξίδευα με τον μπαμπά μου σε ένα μεγάλο εμπορικό.... Συγνώμη που γράφω άσχετα, ...θάπρεπε να ήξερα πως αυτή η ανάμνηση και μυρωδιά είναι just for me...ή όχι;
Post a Comment