Πρωινές εξυπναδούλες...

Ο Νταλάρας , ναι , αυτός .Αυτός μπορεί να ήταν κάποια λύσις … Δηλαδή ρε δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα… κι ύστερα από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Μα φυσικά ωραιότατο λογοτεχνικό κείμενο ….Ισα που μας φερνει έξω από την πόρτα . Του Δρομοαϊτιου βεβαίως – βεβαίως. Ναι ο Τσαγανέας !
Εγω αυτά τα θυμάμαι γιατί εγώ και μεγάλος είμαι και όμορφος . Ασχετο το τελευταίο όμως γιατί να μην το καταθέσω και αυτό; Με τα παχουλα δακτυλάκια της άνοιξε το λουστρινένιο πορτοφολάκι. Ξαναμέτρησε τα κέρματα. Πάλι λειψα τα έβγαλε .ακριβώς σαν το μυαλό της. Αυτό που κατά τα φαινόμενα ποτέ της δεν την προστάτεψε από τις κακοτοπιές. Όπως τότε δηλαδή που οι γονείς της χρυσή την έκαναν «να μην»…
Α, εμείς την διασκεδάζουμε την δυστυχία των άλλων !!!
Κι ύστερα δεν έχει πλοίο ,δεν έχει όδο έτσι όπως την ζωή σου την ρημαξες εδώ. Βαρέθηκα, ειλικρινά βαρέθηκα. Ω, μα τι κοσμοσυρροή βλεπω εδώ . . . Βρε Καλως τους κι ας άργησαν. Οκ πάμε πάλι από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα.
- Ο γιατρός αργεί ;;;
- Φυσικά και έχω ραντεβού…
- Πόσο ;;;
- 250 η ώρα, 400 το δύωρο…

Pas mal … Je m’ ennuie mais que faire ???


Άργησες , άργησες πολύ . Και τώρα τίποτα δεν είναι πιά ίδιο .Πως θα μπορούσε άλλωστε ;
Χρυσαλοφουρφουρα, θαλασσοαγκαλιασμένα δεμένα στης αλκυόνης τα δεσμά
Εδέσματα εξωτικά
Ή μια απλή κρεμούλα ???

- Έχει όμως ποιητικότητα η γραφή του...