Thursday, August 2, 2007

δώδεκα ακριβώς

Ξεφλουδίζονται και πέφτουν ,
η μιά μετά την άλλη οι μέρες από το μικρό ημερολόγιο του τοίχου σου
αθόρυβα στο πατώμα στοιβάζονται.

Μα για μένα λες κι ο χρόνος πιά να'χει παγώσει .
Ακίνητο στην ίδια θέση να με βρίσκουν,

οι δείκτες του ρολόγιου όταν συναντιούνται...






5 comments:

takis said...

Αντε πάλι με τον παγωμένο χρόνο..

Να μη επανέρθω στο σχόλιο στο προηγούμενο ποστ..
Θα σε παραπέμψω στον Σαρδο μου φαίνεται..

insomnia#3 said...

@takis: Σε φώναξε κανείς ΡΕ (lol)...α πάενε παρακάτω ...ρε όσο θέλω τον παγώνω τον χρόνο μου...ρε Αγγελόπουλος θα γίνω...
ακους εκεί ... δικό μου είναι αυτό το σπίτι ...κι ότι θέλω γράφω ...

μα πάνω απ'όλα επιδεκτικός στην καλή σας κριτική ειμαι ...

βρε ΟΥΣΤ !!!

Φιλάκια

Πάω να παγώσω και καμιά μπυρίτσα

βρε ξαναούστ...

Sardonian said...

Τι ποιήματα και ξεφλουδίσματα είναι αυτά βρε παληκάρι μου;
Πωωωω
κι ακινησίες
κι ο τάκης εδώ
ρε
δεν σου πα να μην απομακρύνεσαι απο την click-@
δεν είδες τι έπαθε ο ανώνυμος με τα μονόπετρα;

Τοπίιιιιο; κάτσε ακίνητο πουλί μου:-ΡρΡρΡρ

Αλητισσα said...

Εξαιρετικη μουσικη δεν μπορω να ξεκολλησω..
Οσο για το χρονο..
Μακαρι να 'σουν μονος..

Sardonian said...

βρε τι πάθαμε

Powered By Blogger

Labels