Κι εμένα στην ίδια πάντοτε θέση ακίνητο
να με βρίσκουν
οι δείκτες του ρολογιού σου όταν συναντιούνται...
Μία - μία ξεφλουδίζουνε και πέφτουν
οι σελίδες από το μικρό,
του τοίχου σου ημερολόγιο...
Μα εσύ καιρό τώρα έχεις πάψει
τα σαχλά ποιηματάκια που από πίσω γράφουν , να διαβάζεις
Ζεις; Ανασαίνεις ;
Πνιγηρός αέρας , μουχλιασμένη στις γωνιές ταπετσαρία ...
"στην ακίνητη δεξαμενή βρίσκοντας έναν κύκνο νεκρό μέσα στα κατάλευκα φτερά του"
10 comments:
ειλικρινά καταπληκτικό!
χμμ εδώ βλέπω "επίθεση"
χάλασε κάθε διάθεση για σχόλιο..
@στερημένη : μμμμμ... όλο απειλές εισαι ... ανοργασμικιά !!!!
πού πήγε το σχόλιο ;;
μοιάζει το δικό μου ξεκάρφωτο κι εσύ μοιάζει να με λες στερημένη κι ανοργασμικιή
αχαααααχαχαχ :)
insomnia, ένα ποίημα για το χρόνο και την απουσία έ; πάντα in to the point!!
ένα ποίημα για το χρόνο και την απουσία λοιπόν.... πάντα in to the point; insomnia!!!
σου έστειλα εκατό σχόλια, και μετά κατάλαβα γιατί δεν τα πήρες, (είδες τι κάνει η αποχή από το σπορ;;;)
λίγο μπάχαλο γίναμε εδω μέσα ή μου φαίνεται ;;;;
Αλλά το νέο είναι ΕΝΑ !!!
και ναι είναι αλήθεια , δεν είναι ψέμα ... ΖΩΝΤΑΝΕΨΕ !!!
Καλως ήλθες , μου/μας έλειψες ...
Ζω,ανασαινω μεσα σε σπηλια κι υγρασια ποναει τα κοκκαλα μου οταν ερχονται οι βροχές..
Αχτενιστη κοιτάζω το ειδωλο μου σε μικρες κολυμπες..
Οταν ο χρονος δεν εχει σημασια τα ημερολογια,ασχετα ετους, απλα μετρουν μερες..
Οι κυκνοι δεν πεθαινουν σε δεξαμενες..
Post a Comment