???

Έρχονται κάποιες μέρες που λες νύχτα δεν θα τις ακολουθήσει . Είναι κάποιες καλοκαιρινές μέρες όπου λίγα λεπτά πριν και τίποτα δεν φαίνεται στον ουρανό .Τίποτα που να προειδοποιεί . Μήνυμα , ούτε σημάδι στον ορίζοντα κανένα . Ίσως κάποιου πουλιού το τρομαγμένο φτερούγισμα , μα όμως στ’ αλήθεια για πες μου , ποιος άραγε ακόμα το πέταγμα των πουλιών παρατηρεί ;
Έρχονται κάποιες νύχτες ανέφελες που λες μέρα δεν θα τις ακολουθήσει . Κι αν το φεγγάρι έχει όπως και σήμερα κρυφτεί , ακόμα καλύτερα … Στην Ανδρομέδα και στον Σείριο , στο Άλφα του Κενταύρου που ποτέ σου δεν μπόρεσες να το ανακαλύψεις , εκεί στέλνεις την σκέψη σου . Κι όλα ετούτα μόλις λίγα λεπτά πριν …
Να είναι η αίσθηση του απροειδοποίητου άραγε που αναστατώνει ή μήπως η απογοήτευση για όλα τα προειδοποιητικά μηνύματα που πέρασαν χαμένα ; Κι αν εκ των υστέρων δεν γίνονταν αντιληπτά δεν θά’ χαν σημασία καμία . Σαν που ποτέ τους να μην υπήρξαν . Όμως πόση η πίκρα της προειδοποίησης που κι αν έγκαιρα εστάλη , μόλις λίγα λεπτά μετά έγινε αντιληπτή ! Μετά και όχι πριν …
Αν άραγε η όσφρηση , η αφή , η όραση , ή ακοή , αν όλες σου οι αισθήσεις ή έστω κάποια από αυτές , αντιλαμβάνονταν τις προειδοποιήσεις , θα άλλαζε άραγε τίποτα ;
Μήπως έχει κανείς την δύναμη μια καλοκαιρινή μπόρα να σταματήσει ; Όταν η φύση γαληνεύει , κι γη περιμένει να ξεσπάσει επάνω τις η καταστροφική μανία του κεραυνού .

Όχι τίποτα δεν θα άλλαζε , ίσως μοναχά τ’ ασπρόρουχα από το τεντωμένο σχοινί της ταράτσας να προλάβαινες να μαζέψεις …