Η αλήθεια είναι ότι το βρήκα ωραιότατο το προηγούμενο ...συνεχίζω λοιπόν μετά μανίας τα πλήκτρα να χτυπώ . Πω, πω, πώ βρε τι ωραία τα κτυπώ ... Κτυπούν στην ταράτσα τον Ανδρέα τατά κι εσύ τατά κι εγώ .Που πάει να πεί σ'αυτήν την γλώσσα την κουφή ... Σε λίγο θα έλθουν να με δέσουν .Περιορισμένες οι κινήσεις Λοβοτομή. Απήχθη αν και αντιστάθη σθεναρώς ... Τη γαμήσες μεγάλε . Ετσι δηλαδή και είχα λεφτά , μιλάμε για πολλά λεφτά τώρα , τελικά ένα τέτοιο βιβλίο θα εξέδιδα ... Μάλλον για να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Πρόσεξε τον συλογισμό : αν κάθε μέρα γράφω , χμ , ας πούμε πέντε σελίδες ... πολλές ;;; Αντε ας πούμε τέσσερις ... σε δέκα μέρες έχουμε σαράντα ,σε εκατό 400 πωπω δηλαδή σ'ενα χρόνα τους φλομώσαμε μεγαλεεεε .
Τι θα γράφω ; Μα το '' απ'ο την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα " κι ξαφνικά ανάμεσα από τις κανέλες ,το κάρδαμο και τα μπαχαρικά τα άλλα έτσι χωρις προειδοποίηση καμιά ένα , δύο ποιός να ξέρει πόσα ... πάντως στα σίγουρα θα έλθουν ΄...έκεινα τα λιγοστα ψήγματα ... και τότε θα είναι η χαρά μεγάλη... Βλεπείς κι οι χαρές κι οι λύπες δεν μας προειδοποιούν, δεν μας προετοιμάζουν ... κι ειναι το αναπάντεχο που προσδίδει διαστάσεις θριαμβου ή πανωλεθρίας κι ας συνεχίζουν όλα την ίδια, την ατάραχη τους, την πορεία ... Ποιός την δικία σου την καταστροφή περιμένεις να προσέξει;
Καμουφλαρισμένα λοιπόν ... τέχνη αφηρημένη... ή μηπώς τελείως βαρεμένη ; Αστο αυτό ... θα το ερευνήσουν οι Ισστορικοί του μέλλοντος
Επανέρχομαι , κάτι σαν το ξάφνιασμα από το πρώτο τίναγμα του νεύρου, σε δόντι χαλασμένο... Φαίνεται πως οι μεγάλες της ζωής μας οι λύπες, έτσι απροετοίμαστους τελικά μας βρίσκουν ... κι όμως έχουνε από καιρό ξεκινήσει , απόσταση μεγαλη εχουνε διανύσει ΄κι ίσως και γι'αυτό να'ναι που τόσο αναπάντεχα και φοβερά μας συναντάνε...
ΣΥΝΕΧΙΖεται...
No comments:
Post a Comment